Ik zit in een synchroniciteit met mijn scheurkalender van Dirkjan.
Net nadat ik de vergelijking had gemaakt met mijn eigen ET op mijn fiets en de ET op de fiets van die film waarvan iedereen de zin kent ‘ET phone home‘, kwam de volgende dag bovenstaand plaatje op de wc tevoorschijn. (Ik lees niet stiekem vooruit.)
Je zult maar miljoenen lichtjaren van je familie verwijderd zijn, eindelijk verbinding hebben en dan in een soort discussie terecht komen!
Discussie, zorgen en synchroniciteit
Kinderen leren vanaf een jaar of 15 discussiëren op de middelbare school. Dit loopt precies synchroon met het moment dat hun moeders in de overgang komen. Moeders (en andere vrouwen) maken vanaf hun 40ste minder oestrogeen aan, en het schijnt dat je dan minder zin hebt om te zorgen.
Een vriendin van mij – die een jaar of 55 is – kan heel lekker en overtuigend zeggen dat ze het opruimen van rondslingerende tassen, schoenen en vuile was spuugzat is. Ook het koken en het verder draaiende houden van het gezin is zij spuugzat.
Ik ben dat óók!
Opruimen, schoonmaken en zorgen
Ik weet eigenlijk niet of dit ooit wél leuk was (niet!), maar vroeger toen de kinderen jonger waren, stond daartegenover dat je ze nog kon voorlezen, knuffelen of met ze spelen. Ze waren niet alleen lief, maar ook schattig. Daar ga je dus zingend de was voor doen en al die tassen en vieze schoenen, sokken of whatever, ach nou ja…
Maar het probleem is dat op precies hetzelfde moment als het begin van de afname van het ‘zorghormoon’ bij moeders (en andere vrouwen), hun kinderen graag en veel in discussie willen gaan.
Omdat ze dat op school leren en dat in de praktijk willen oefenen, denk ik.
En dat komt erbij.
Mijn jongste zoon zegt bijvoorbeeld heel vaak ‘hoezo niet?’
Zoals hij deze vraagt stelt, is het eigenlijk geen vraag, maar een uitnodiging om in discussie te gaan. Ik ben dat Ik hou daar niet zo van. 😉 (Maar wél van hem.)
Ik kan dat niet helpen, dat is het gebrek aan oestrogeen in mij. Ik ga het probleem niet verhelpen door (lichaamseigen) hormonen op mij te smeren.
Dit is ‘een oplossing’ die de laatste tijd aan populariteit toeneemt als dé oplossing voor al je problemen (als middelbare vrouw).
Van slikken naar smeren!
Waarom ik het niet wil? Daarom niet.
Eten met Kerst bij je ouders of je schoonouders?
Hoeveel mensen voeren deze discussie ieder jaar weer? Een goede oplossing voor mij (nog zonder dat het een discussie werd), was om dat helemaal niet te doen. Niet bij je ouders en niet bij je schoonouders. Einde discussie.
Ik voel bij Kerst en Pasen sowieso een weerstand tegen eten en gezelligheid. Omdat het dan lijkt te moeten. Het moet gezellig zijn en je moet veel eten. Ik word dan automatisch misselijk en ongezellig.
Goed voor de lijn!
Wie dit ook zo ervaart en vóór de zomer nog wat kilo’s wil verliezen, kan ik aanraden naar deze film te kijken. In deze film eten drie mannen zich dood. Het kijken naar deze film heeft op mij hetzelfde effect als Kerst en Pasen.