Toen ik het eerder had over punten slijpen, was het misschien niet direct dat ik voor ogen had, dat ik een kudde koeien de weg zou wijzen naar het hoger gelegen land.
Mind you… ik ben géén held.
Dit is wie ik ben.
Dit is wie wij zijn.
De uiterwaarden van de IJssel kunnen binnen een mum van tijd volledig ondergelopen zijn. Daar heb ik ook nog wel foto’s van. Het kan in tien minuten gebeurd zijn.
Autonome betrokkenheid is gedragen daadkracht vanuit respect met AL het leven
En er is urgentie!
Nog een uurtje aankijken?
De mannen die standvastig op de dijk toekeken hoe ik met de koeien over water liep, belden daarvóór de boer, de landeigenaar en de politie. Ze zouden het nog een uurtje aankijken.
De landeigenaar kwam na afloop met zijn traktor. Daar kom je een heel eind mee, maar niet tot daar. Er is trouwens onlangs een hek geplaatst dat bevestigd is aan het klaphek met dit bordje erop (archiefmateriaal).
(‘Oorspronkelijke’ tekst: honden aan de lijn, particulier terrein.)
Mijn hond liep los. Hij stond op de dijk te klanken of zijn leven ervan afhing.
(Archiefmateriaal)
Zie je het water links? Dat is een binnenmeer. Als er rechts een boot aankomt, zorgt dat voor de grootste zuigkracht die je je kunt voorstellen. Dat is de reactie van de natuur. Dat is waterkracht (en niet bouwen mét de natuur), het is aangelegd door de mens. Je verdrinkt als er een boot voorbij komt. Door de zuigende werking. Maar hoe het precies werkt, weet ik niet. Het zal te maken hebben met de Wet van de communicerende vaten. Want er is een rioolbuis aangelegd. Ik heb er wel eens op gezeten. Dat zie je hier: (Archiefmateriaal)
We moeten doorgaan en voorgaan
Ik leidde de koeien naar het hoger gelegen gebied door het water. Op de foto (archiefmateriaal) is dat achter de molen. Voor de molen was het te diep. Kleine afstand, maar te diep.
Ik liep voorop om het pad te vinden. De koeien begrepen het en haalden mij in. Ik hoefde maar 15 meter door het water te gaan.
Ik weet het niet
Angstzweet stinkt erger dan puber-sportschool-zweet-van-drie-dagen. Ik was niet bang voor de dood. Ik was bang voor de verantwoordelijkheid. Links of rechts? Rechts kon niet. Het was te diep. Links wist ik niet zeker.
De politie kwam ook nog even kijken vanaf de dijk. Ze hadden een kwartier geleden een melding gekregen. Ze bedankte me.
Het is goed dat er een Bedankbrigade is. Er wordt te weinig bedankt in deze wereld. Bedankt voor alles, by the way.
Hoe naïef kan ik zijn?
De boer was in paniek na het telefoontje. Hij woont 10 kilometer verderop. Ik heb niks van hem gehoord, maar de wereld om mij heen staat op het moment vol met bossen bloemen. En een bloem in een vaas is dood. Doe mij maar LEVEN.
Het kostte me drie dagen om te realiseren dat de boer niet in paniek was over zijn koeien, maar over zijn biefstukken. Hoe naïef kan ik zijn?
Voor mijn zoon ben ik een held
De landeigenaar wist te melden dat koeien best kunnen zwemmen. Als je goed naar een koe kijkt, zou je denken dat het waar is. Het zijn eigenlijk net orka’s. Daarom springen ze natuurlijk ook om de haverklap in de sloot als het warm weer is. Het lullige is dat ze er niet zelf uit kunnen komen. Daar zit de angel (van de bij).
Maar afijn, mijn zoon zei: ‘mama, eigenlijk ben jij een echte held.’
I fucking love him, maar wat je zegt ben je zelf.
Wie dit leest, hoeft overigens nooit meer bang te zijn voor verantwoordelijkheid.
