Moet ik dit nu doen?
Moet ik dit nu doen?
Moet ik dit nu doen?
Moet ik dit nu doen?
Moet ik dit nu doen?

Gisteren had ik een catharsis.
Ik hou van dat woord. Het klinkt lekker intens en heftig.
En dat was het ook.

Het kwam doordat ik eerst opzag tegen een intens gesprek dat gevoerd moest worden en dat later helemaal geen intens gesprek bleek te zijn.
Het kwam ook omdat het gesprek plaatsvond in de zitkamer waar al lang niet was schoongemaakt en waar een bejaarde poes haar hele hebben en houden gewoon maar overal loslaat. In de zin van heel veel haren, kots en andere ellende.

Direct na het gesprek begon ik te poetsen, uit te kloppen, te vegen en te zuigen. Maar ik had er al een hele dag op zitten.
Het is alleen zo dat ik moet bewegen als ik te veel emoties voel.

het huishouden in een gezin, als moeder

Tijdens het poetsen voelde ik ineens hoe ontzettend stom ik het altijd al heb gevonden: het huishouden in een gezin, als moeder. En hoe vaak ik daar in mijn leven al niet woedend over geworden ben. Dat ik dat nu moet doen. En dat ik altijd vind dat ik het meeste doe daarin. Hoewel ik dus nooit de afwas doe.

Iedereen in huis had na het intense gesprek (dat helemaal niet intens was) de benen genomen en zich verschalkt op de eigen kamer.
Ik voelde mij plotseling uitgeput.

Ik dacht: moet ik dit nu doen?
De klemtoon was overal tegelijkertijd.

En toen begon het.

Daarna kon ik niet meer koken van uitputting.
Dus aten we verse pizza van Albert Heijn.
Die helemaal niet vers is, alleen maar niet-bevroren.

Buiten barstte er een noodweer los.
Het was allemaal enorm in harmonie.



Catharsis (Grieks: κάθαρσις kátharsis) is een term uit de narratologie die “emotionele zuivering” betekent. Het beschrijft het effect van het opwekken van krachtige emoties zoals verdriet, angst, medelijden, of zelfs gelach bij de toeschouwer, die vervolgens een zuivering van diezelfde gevoelens ondergaat.
Bron: Wikipedia